Beter laat dan nooit..?!

Goed, om te beginnen ga ik even toegeven dat ik echt niet goed ben in dingen bijhouden hier. Sorry dat ik jullie niet zo vaak op de hoogte stel, maar ik ben gewoon teveel tijd kwijt door het genieten hier!

Laten we beginnen met stage. Wat is het geweldig! Heel de week draaien Mirte en ik onze klas samen. Sommige leeftijden bevallen me beter dan de andere, maar dat heb ik in Nederland ook. Met groep 7 hebben we het thema 'Lichaam' behandeld. Lessen over wat er allemaal aan en in je lichaam zit, lessen over gevoelens en over zintuigen. Ook hebben we de 'emotiebus' hier vaak gebruikt. Kinderen mogen dan helemaal los gaan in de emotie die ze kiezen. Natuurlijk is het hartstikke leuk als miss Mirte en miss Anouk dat doen, maar om vervolgens zelf echt in je rol te kruipen blijft een klein dingetje bij sommige klassen. Dit komt door het verschil in onderwijs. In Nederland mogen de kinderen relatief vrij zijn in de klas en hier is echt de scheiding tussen docent en leerling te zien, maar goed.. we hebben ze redelijk uit hun schulp kunnen krijgen, wat leidt naar geweldige foto's en filmpjes van de kinderen haha.

Met groep drie hebben we het thema 'Fruit' behandeld. In de lessen hebben we fruit geproefd, gevoeld, een fruitmandje voor zieke opa's en oma's getekend en kleuren geleerd. We weten nu ook wat de fruitsoorten ongeveer in het Indonesisch zijn, ja.. wij leren ook wat hier!

Ook mogen we op zaterdagen zelf losstaande activiteiten verzinnen voor de kinderen. Zo hebben Mirte en Esmee gedanst met de kinderen en Marije en ik hebben buitenspelletjes gespeeld met ze. Heerlijk was dat, in volle 33 graden in de felle zon rondrennen! Nee, serieus het was echt heel leuk. Na onze spellen hebben we nog een potje gevoetbald, want we hadden het nog niet warm genoeg. Onze mentoren hebben meegedaan, erg leuk. Daarna, ja goede timing met een rood hoofd, hadden we nog een fotoshoot met docenten en leerlingen...

De week daarna kwamen Mirte en ik weer op school en werden we overladen door groep 7. Heel veel lieve kaartjes, bergen chocolade (want ze wisten dat we dat lekker vonden), knuffelberen, boekjes in het Indonesisch met Engelse vertalen.. super leuk! Die boekjes kunnen we dus ook in Nederland gebruiken, kei gaaf. We vonden het zó bijzonder dat de kinderen ons zoveel gaven, gewoon omdat ze ons zo lief vonden. Leuke ervaring!

Ohja, dit is even lezen op eigen risico, want het gaat niet meer over stage.. We zijn nog een keer terug gegaan naar Tomohon, naar de Pasar Ekstrim (extreme market) nou geloof me, vandaag was het nog extremer dan de vorige keer. Oke.. nu komt het.. We stonden even te kijken naar de zielige hondjes in hun kooi. Vervolgens kwam er een mevrouw aan die kennelijk zin had in een hond?! Ze liep naar de kooi en koos een mooie goudblonde hond uit.. Vervolgens hebben ze een stok met een galg eraan en zo trekken ze de hond voor een deel uit de kooi, als hij met zijn kop op de kooi ligt worden ze behoorlijk hard op hun kop geknuppeld. Daarna gooien ze hem op de grond en gaan ze nog even door, aan ons werd zelfs gevraagd of wij wilden helpen? Nee bedankt. Hier wordt de hond dus op de grond bijna dood geknuppeld, maar niet helemaal. Nee, de hond moet ook nog even zelf ervaren hoe het is om verbrand te worden. Je zag zijn pootjes nog trekken toen hij verbrand werd. Hoe kan je nog 'zin' hebben om een stukje hond te eten als je dit hebt gezien?! Goed, dit is nou eenmaal de cultuur hier denk ik dan. Dit is echt een van de ergste dingen die ik ooit in mijn leven gezien heb.. We gingen met een naar gevoel naar huis, zelfs de KFC smaakte niet die dag.. dan moet het wel heftig zijn geweest ;).

We hadden wel zin in een weekendje in de zon eigenlijk, dus hebben we een resort geboekt. 'Mercure Tatelli Beach Resort' een half uur rijden vanuit Manado, maar jeetje.. wat een rust! Heerlijk zwembad, groot bed, privéstrand, bananenboot en ja..... massages!! We hebben een traditionele massage gehad en het was super fijn.

Ook wilden we naar het Tondano meer rijden om eens te kijken hoe dat was, maar toen zijn we onderweg nog even gestopt, want er kwamen een Hotspring voorbij! 2 euro entree en dan kreeg je naderhand gebakken banaan met thee of koffie. Nou dat kon er dus nog wel net vanaf.. ;) Nog nooit heb ik een hotspring gezien maar ik vond het echt heel bijzonder. Borrelende grond, rook uit rotsen en de grond, warm water en super mooie natuur. We hebben hier denk ik wel twee uur van de dag rondgehangen. Heel erg genoten van deze natuur. Natuurlijk zijn we daarna nog verder gereden naar het meer, maar kwamen we op de scooter in een stortbui te zitten, altijd fijn. Helemaal doorweekt stopten we bij het meer in een '4 sterren restaurant'? Hoe ze die verdiend hebben geen idee, maar goed. Weinig van het meer gezien, want het regende nog steeds enorm hard. Opwarmen met lekkere cappuccino? Maak daar oploskoffie van, niet te drinken.. Warme chocolademelk dan? Cacao met water, nog steeds niet te drinken. LEMON tea? Warm water met mandarijnensmaak? Ik had al door dat het niet beter zou worden dus heb ik me maar neergelegd bij mijn 'lemon' tea. Teruggereden naar Manado en opgewarmd met een koude douche, want ja we hebben hier geen warm water, haha. Nee, het was serieus echt wel een leuke dag!

We hadden nog een dag de scooter, dus zijn we naar Sawangan gereden. Wel op wegen die eigenlijk geen wegen waren, maar iedereen reed daar, dus waarom wij niet? We waren de weg kwijt, hadden we het even gevraagd en de mensen willen je zo graag helpen, dus was deze meneer even meegereden ( ong. 15 min) om ons op de juiste weg te helpen en daarna reed hij weer terug naar huis, lief he! Ohja, Sawangan.. Hier is een begraafplaats uit de waarschijnlijk 10e eeuw. Volgens de mythen van de Minahassers, werd de onderwereld geregeerd door de god Makawalang. Hij had het dier 'Walangan' als huidier. Maar dit dier kon soms zo erg stinken dat de meester heel de onderwereld op zijn kop zette om te kijken wat de oorzaak was. Het gevolg van alle onrust in de onderwereld zorgde ervoor dat de Minahassars geplaagd werden door aardbevingen. Hierdoor durfden ze hun doden niet meer in de grond te begraven dus kozen ze stenen graven als begraafplek. Mannen en vrouwen werden zittend geplaatst in de graven, mannen met hun handen in elkaar en vrouwen hun handen tegen elkaar. Heel bijzonder om te zien. Vervolgens hebben we in het kleine museum nog wat offers en botten gezien die uit de graven zijn gehaald.

Ik geloof dat ik jullie nu wel genoeg leesvoer heb gegeven met mijn ervaringen van de afgelopen weken. :)

Dada!

- Life was meant for good friends and great adventures